Po 16:30 kończę pracę. Szybko do domu (po słuchawki), telefon do dyżurnego (jest samolot), przygotowanie trasy (dobrze jest wiedzieć, gdzie się poleci) i z powrotem na Muchowiec. Takie załatwienie sprawy bardzo mi odpowiada: szybko i sprawnie – pod wpływem chwili. To jest zdecydowanie bardziej rozwijające niż oglądanie codziennego cyrku w Dowiedz się więcej…
Kolejne dni mijają leniwie. Pogoda w kratkę, choć pewnie dałoby się polatać. Tak, czy inaczej na rozrywkę aktualnie nie mam zbyt wiele czasu, przytłoczony bieżącymi obowiązkami. Wprawdzie na Muchowcu mam do załatwienia brakujące papiery, ale wizytę na lotnisku chcę połączyć z teoretycznym wprowadzeniem do laszowania na dużą Cessnę. Taka okazja pojawia się w Dowiedz się więcej…
W zeszły czwartek przychodzi do mnie informacja SMS-em, że moja licencja została wysłana do Delegatury ULC w Bielsku-Białem, czyli miejsca odbioru, który określiłem składając wszystkie papiery. Mija cała wieczność, czyli jakieś 2 i pół sekundy i dzwonię do Delegatury, kiedy mogę się spodziewać dostawy. W odpowiedzi uzyskuję informację, że prawdopodobnie Dowiedz się więcej…
Mimo, że od ostatniego wpisu minął ponad tydzień, w rzeczywistości, dzięki pogodzie i majówce, wybrałem się na przelotkę już następnego dnia. Tym razem na zachód, aż po Sudety. Ale od początku. W dalszym ciągu obowiązuje mnie upierdliwa procedura „wypuszczania” przed i „przyjmowania” po locie. Dodatkowo przed każdym wylotem muszę wykonać Dowiedz się więcej…
Tak sobie czekam na dokument z ULC, a czas biegnie. Co więc można robić, jak nie latać? Wytrzymałem tydzień bez lotniczej adrenaliny. Nie wiem, czy to dużo, czy mało, ale stwierdzam, że trzeba trzymać pewien poziom. Choć jeszcze nie mogę zabierać nikogo na pokład, to zawsze można samemu budować nalot Dowiedz się więcej…
A więc została mi przed egzaminem jeszcze tylko jedna, samodzielna trasa na godzinę i dwadzieścia minut. Dziś będzie ten dzień, w którym zakończę szkolenie! Na Muchowcu (nie tylko z powodu pogody) duże zamieszanie. Ktoś przychodzi, ktoś wychodzi, spotykam się ze znajomymi adeptami, którzy również kończą szkolenie. Spoglądam na ekran monitora Dowiedz się więcej…
W programie szkolenia jednym z zadań związanych z samodzielnymi trasami, jest wykonanie lotu na odległość co najmniej 150 mil z lądowaniem na obcym lotnisku. I to jest właśnie zadanie, które mam do wykonania dzisiaj. Trasa będzie wiodła przez Jurę Krakowsko-Częstochowską do Rudnik, a następnie przez Radomsko na lotnisko w Piotrkowie Dowiedz się więcej…
Tak jakoś się składa, że latanie pozytywnie nastraja. To znaczy nie wiem, co by się musiało wydarzyć, żeby mnie do latania zniechęcić. Ciekawostką jest być może odpowiedź na pytanie, czy się boję. I tutaj muszę przyznać, że kiedy latałem z instruktorem, nigdy się nie bałem, o czym już wspominałem wcześniej. Dowiedz się więcej…
Tym razem będzie od początku do końca samodzielnie; od wejścia do kabiny, do zapisania wszystkich danych w Pokładowym Dzienniku Technicznym. Po szybkim przeglądzie samolotu, ładuję się do kabiny. Szefowa obserwuje wszystko z boku, spoza samolotu. No dobra. Drzwi zamknięte, pasy zapięte, nakolannik na swoim miejscu, uzgodniony żyroskopowy wskaźnik kursu, ustawione Dowiedz się więcej…
W końcu nadszedł ten dzień. Nie ukrywam, że prawie się zerwałem z łóżka, kiedy zobaczyłem przez okno, że jest czysto i przejrzyście. Z samego rana pojawiam się na lotnisku i z samego rana wielki zawód: nie ma nikogo. To oznacza, że nie ma kto mnie wypuścić na mój pierwszy, samodzielny Dowiedz się więcej…